අහස ගුගුරා අකුණු පුපුරා වැටුණු වැහි දිය තලාවේ
තැනූ කරදහි ඔරුව හෙමිහිට පාවෙවී ගිය සීරුවේ
කෙමෙන් පෙඟුනෙන්, කැඩී වැටුනෙන් යාත්‍රාවත් නිමාවේ
දිවිය අනියත බවයි ඒ නම්, මෙයයි තතු ලෝ සැබෑවේ
කැමති අකමැති වුවත් අටලෝ දමට මුව පෑ යුතු වෙතේ
ඔබට මට ලෝ සතුන් සැමටම එක ලෙසයි මේ අනියතේ
කුසල් වඩවා, මරා අකුසල් ගෙවන දිවි නියතයි සෙතේ
පමා නැති දහමින් දැමුණු සිත දකී කරුණා බුදු නෙතේ
අකාලික ලොව සදාකාලික පෙමක් සොයනුයේ කුමටදෝ
අතරමන් වූ සතෙකුගෙන් තව සතෙකු හට මොන සරණදෝ
අනේ මගෙ හිමි මා මුලා කොට කුමන සැපතක් සෙව්වෙදෝ
මනෙත හඬවා සෙවූ සම්පත දැනුදු නුඹ හට ලැබුණිදෝ
එවූ නින්දා, ඇනුම්, ගැරහුම්, දරා ගත්තෙමි කඳුලැලින්
මගේ කූඩුව කැඩී ඉහිරී බිමට වැටුනා සහමුලින්
මගේ හිත පිරි නුඹට පිදු පෙම මිටින් ගුලි කොට හද මලින්
සඟව ගත්තෙමි ලොවට රහසින් කෙනෙක් නොදකින සේ විළින්
යසදරා වත කිවනොහේ මට දැනෙන දුක් සෝ අපමණයි
එදා සිදුහත් දමා ගියෙ ඇය ලොවට අනුකම්පාවෙනුයි
මගේ හිමි මට අහිමි වුයේ නැගුනු ඉසි කෝ මන් නිසයි
සමාදානය කඩා ඔහු බොරු කෙරෙන් පිරුවේ පාපයයි
රකිමි මුනිවත බලා ඊළඟ නුඹේ පියවර කිම කියා
දරනු හැර මම කුමක් කරමිද හඬනු පල නැත දුක අයා
සාප නොකරමි මුසා නොකියමි නුඹට එරෙහිව දොස තියා
දුකක් නොම වන් මෙවන් නුඹ හට පතමි සෙත කවි පද ලියා
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.