~ඒමිගේ අන්දරේ~

 

උදේ පාන්දර වැටිච්ච හිරිකඩ නිසා නිදා ගන්න එකනම් ටිකක් අමාරු උනා. සීතලේටගුලි වෙලා එකම ඉරියව්වට ඉඳලා ඇඟටත් ටිකක් අමාරුයි. කොහෙදමේ ගෙදර වයසක මහ උන්දැ මාව මේ චෑන් පොටකින් කණුවකට ගැට ගහලා නොවැ. නැහ්නංඇතුල් ගෙටවත් ගිහින් රාත්තිරිය ගෙවන්ට තිබුනා. මේබලු දම්වැලත් එක්ක යන්ට ඇහැක් වෙන්නේ සීමාසහිත දුරක් ඉතරනේ. එකඅතකට ඒ උන්දැ මක් කොරන්ටද..? වහිනනොවහින එක ඉතින් අපි කාටවත් කලින් දන්නල කොරල කාරිය එන එකක්යැ . උන්දැහිතන්ට නෑ මහ පාන්දර වැහි වැටිලා මේ බලු නයිදෙයා තෙමෙයි කියලා. ඔහෙ නෑ ඉතින් වයසක උන්දැ උනාට අමාරුවෙන් ඇවිදලා ඇවිත් ඔය දවාලට එහෙම වහිනකොට මාව ලෙහෙලා කාරිය ඇතුල් ගේ පැත්තකට තියලා බඳිනවා.

මං ඉතින් බැල්ලක් වෙලා ඉපදිච්චි.මේ ගෙදරට ආවේ කොහොමද කියලා කියන්නම්කෝ. මගේමව් පිය පාර්සව ගැන නම් මගේ එතරම් මතකයක් නෑ. මංඅර මධූෂා කියලා දැරිවියක් අතේ මෙහෙ ඉන්න අනුකි කෙලීට තෑග්ගක් විදියටනේ ඇවිත් තියෙන්නේ. ඔයකියන මදූෂා නම් මං පස්සෙන් පහු දැක්කේ නැ. ඔයචීස්ද මොනවද හොරකොමකට ඒකිව හැක කොලා කියලා ඒ දවස් වල මහ උන්දැ කියනවානම් ඇහුන. ඔයචීස් අනුකි කෙලීට ඒකිගේ අප්පා නොවැ එවන්නේ තොගේට. කෙලීගේ අප්පච්චි ඔය කොහේදෝ වැලි කතරේ දුර රටක නොවැ රස්සා කොල්ලා තියෙනවා කියන්නේ. කොහොමෙන්හරි ඒ දවස් වලනම් මං අනුකිගේ උකුලෙමයි. අනේඑකී පොඩි කෙලි පොඩිත්ත උනාට බොහොම සත්ත කරුණාවෙන් හිත පිරීලා තිබුනේ. ඔයස්කයිප් ද මොනවදෝ කියල රූප පෙට්ටියක් වගේ එකක් දිහා බලන් ඒකිගේ අප්පච්චිට කතා කොන්නකොටත් මං හිටියේ ඒකිගේ උකුලෙමයි. අනේඉතින් ඒ සැලකිලි අදනම් අඩු වෙලා ගිහින් ඕන්. ඒකිටමං මතක නැති ගානයි කල්ගියාම. දැන්ඒකි ලොකු ලැමිස්සියක් නෙව.මේ සේරම ලකී ආව දා ඉඳලයි. ලකියාඉතින් මගේ ස්වාමි බලු පුරුසය වෙච්චි! එහාගෙදර රෝහිනී තමා උන්දැව බලා කියා ගන්නේ. ලකීඇවිත් දොහකට දෙතුන් වතාවක් මාව ඉව කොල්ලා කාරිය මගේ බත් ටිකත් කාල යනවා. අනුකිකෙලී කියන්නේ ඒකිට මාව දැන් අප්පිරියාවයි කියලා. ලකියමාව ඉව කොන්න නිසා. ඕවගැන හිතනකොටනම් මට දුකයි තමා. එත්ඉතින් මටත් යන කල දසාවක් තියෙන්ට එපායැ. හැමදාමකියල මේ ගෙවල් මුර කොර කොර තනියෙන් ඉන්ට කියලයැ . මංඉතින් ඔහේ බලා ගත්තු අත බලාන ඉන්ට පටන් ගත්තේ ඒකි ඔයාකාරෙට මගේ මූණ බලානම දොඩාපු දා ඉඳන් තමයි. එකීදැන් කන්නේ නෑනෙ. ඒකිටකෑමත් අප්පිරියාවයි ලු. බටකෝට්ට වගේ එකී එහෙන් මෙහෙන් ගේ සැරිසරනවා මට විඩෙන් විඩේ පේනවා. මාවනම්ගණන් ගන්නෙම නැ ඕන්. ඒකිගේඑදා හුරතලී වෙච්චි මාත් දැන් දුකටම නාටු ගැහිච්චි.........

මේ ගෙදර සමයන් දැකලා දැකලාම මගේ බලු පවුරුසේත් දැන් හේ බාල ගිය ගානයි. හැමතිස්සෙමවාද විවාද නොවැ. සමහරවෙලාවටමහ උන්දැගෙ පුතා මද්දුමයා බැල්ලි කියලා කාට කාටදෝ කෑ ගහනවා. අනේ ඉතින්ඒ වෙලාවට මගේ පපු කැනැත්ත දාල පිච්චිලා යනවා. ඇයි ඉතින්බලු කුලයේ උනාට අපි ඔය මනුස්ස පරාණ කොරන තරමක් පස් පව් කොරනවා කියලයැ .එත් ඉතින්"බලුවැඩ, බැල්ලි,බල්ලා" කිය කියාමේ ගෙදර උන්ගේ කෝලාහල වලට අපේ කුල පරම්පරාව ගාවන්නේ මොටදෑ කියන එකනම් මේ බලු මොළේට තාම හිතා ගන්ට බෑ. අනේ හැබෑටඔය මානව වරිගේ තරමටම අපි කාම මිත්යාචාරේ කොරනවද, හා..! එලියෙ ඉන්න උන් මොක වෙතත් මේ අපේ ලකී නෙමේ වෙන බැල්ලියක් දිහා ඇහැක් ඇරලා බලන්නේ ඕන්. මමත් ඉතින්කණුවටම ගැට ගැහිච්චි, ආයේ ගේට්ටුවෙන්එලි පහලිහකටවත් යන එකක්යැ . අපිට ඉතින්අපි විස්වාසයි. ලකියිම මයි,මමයි ලකියි. ඔයඉස්සරකාලේ ඉඳලා අපි මේ මනුස්ස වරිගෙට හරිම විස්වාස කටයුතුයි කුළුපඟයි කියලා අර ටෙලෙවිසොන් එකේ සමහර වෙලාවට යන බලු වැඩ සටහන් වල කියනවා මං අහල තියෙනවා. අපේ බලුඉතිහාසේ ගැන අහනකොටනම් මට පුදුම ආඩම්බර කොමක් දැනෙන්නේ. අපේ ජාතියටත්ඔය මිනිස්සුන්ට හේ කුල මල තියෙනවාලු නෙව. ඉහල කුලේහරි ගණන් ලු. මංමොනකුලේද කියලා අහන්ට ඕනේ ඉතින් අර චීස් හොරකමට අහු උන මදූෂා කෙල්ලගෙන් තමයි. ඒකී ඉතින්හොයන්ටත් නැති වෙච්චි.