~මොන මඟුලක්ද මන්දා ඒ ලෝකේ~

අත් හරින්නයි හිතෙන්නේ..
ගොඩක් දේවල් සමාදානෙන්...
වෙහෙසයි වගේ හිතටත් ගතටත්..
වාද මොකටද භේද මොකටද...
දවසාවසානයේ සියලු තරඟාදීන්
නිෂ්පලය..හිස්ය...
පිනත් නිෂ්පලය..පවත් නිෂ්පලය...
දිග් ගැහෙනවා විතරමය..
කෝ කිසිත් නැති තැන..?
ස්වර්ගයද නිර්වාණයද එහි නම.?
කොයිවේලේ පණ යයිද නොදන්නා
කාගෙදෝ විමානයක අරක්ගෙන
මමය මටය මගේය යැයි කියා ගන්නා
සදාකාලික කිසිත් නැති...
මායා දැහනක පැටලීගෙන
අනේ එකිනෙකා හිත රිදවන..රිදවගන්න...
ඊගෝය කියන..ලොකුපොඩිය හිතන...
ලස්සනයි හිතන තව කැතයි කියන..
මේ හරිය කියන අර වැරදි කියන...
කෙළවරක් නොමැති අත හරිනුද බැරි..
දුකක්ද මේ මොන... නෑ ඒ සැපක්ලු..
"ඔබ කරන්න" කියන ඒත් මං නොකරන..
"ඔබ කරන්න එපා එය" කියන ඒත් මං කරන...
ඒ අමුතු තැන..
ආදරය පිරී ඇති එහෙත් ඒ නොවිඳින...
විඳින්නෙක් වේද ඊටද ඉඩ නොදෙන..
විශ්වයේ අමුතු ග්‍රහලෝකේ...
හරි වෙනස් ඒ ලෝකේ..!
අත හරිමු ඒ ලෝකේ..
දෑස් පියවූ කල "මම"ය ඒ ලෝකේ..!